Recensies

2022

"Een voorbeeld voor andere koren"...

dat kregen we te horen toen ons door L1 opgenomen concert Classic meets Jazz, in september werd uitgezonden door L1.

2017

Ray Simoen/Limburgs Dagblad

2016

...... Mooi was ook het concert van Kamerkoor Maastricht, met The Crucifixion van de Britse componist John Stainer. Het koor heeft een aangenaam slanke klank, die een welkom tegenwicht bood aan Stainers wat zoete, soms overromantische noten. Door hun goede stemvoering ging de muziek nooit ten onder in de ruime akoestiek van de Sint Servaasbasiliek........

De volledige recensie over 'Kleine en grote schatten' die het Festival Musica Sacra 2016 bood, is na te lezen op de site van het cultureel persbureau

Recensie CD Claesen

Download recensie

2015

Bach en Mendelssohn
19-4-2015 Onze Lieve Vrouwekerk van Maastricht | Kamerkoor Maastricht streeft naar een slanke koorklank. Melodielijnen en harmonische ontwikkelingen zijn met dit koor goed te horen en zo probeert het koor de muziek dicht bij het publiek te brengen. Het benieuwde dan ook wat er van die heldere klank overbleef in een kerk als de Onze Lieve Vrouwekerk in Maastricht met haar enorme akoestiek.
Het koor bracht motetten van Bach en psalmen van Mendelssohn en wist wel raad met deze muziek in deze kerk. Het verloor uiteraard aan helderheid, maar dirigent en zangers gebruikten de 'galm' bewust om de wisselende harmonieën en klankkleuren nog meer tot hun recht te laten komen. Het concert was zeer matig bezocht, de mensen die wegbleven, hadden ongelijk: het was een machtig hoogtepunt in het Maastrichtse concertleven. 

Een gepassioneerde Johannes
3-4-2015 Goede Vrijdag | Kamerkoor Maastricht en dirigent Ludo Claesen brachten een aangrijpende uitvoering van Bachs Johannespassion. Het wonder van de dood en verrijzenis van Jezus is de kern van het christendom. Kamerkoor Maastricht en dirigent Ludo Claesen waren op 3 april 2015 hoorbaar door dat wonder geraakt. Ze brachten een gepassioneerde Johannes van Bach.

Koor, solisten en orkest hingen aan de lippen van Jan Caals, de evangelist die het ooggetuigeverslag van de marteling en dood van Christus bracht als een actuele gebeurtenis. De kleine bezetting van orkest en koor versterkten het gevoel dat het publiek verslag kreeg uit een van de huidige oorlogsgebieden, waar een familie, een dorp geraakt is door zinloos geweld en dood. Daarmee liet Claesen weer zien hoe hij de muziek van Bach levendig houdt: een technisch uitstekende uitvoering met ruimte voor overtuigende, dramatische Passie, waarbij muziek en verhaal telkens uitmondden in reflecterende koralen, waarna de emoties weer opnieuw opvlamden om tenslotte tot rust te komen in het Ruht wohl en het door koor en solisten gezamenlijk afgesmeekte Herr Jesu Christ, erhöre mich.


2014

Het thema van het elfde Festival Utopie Jetzt in Mülheim a/d Ruhr was 'Aufschrei'. Kamerkoor Maastricht bracht de Duitse première van 'Moutain Top', van de Nederlandse componist Jacob TV.

Neue Muzikzeitung: Veldhuis „Mountain Top“ ist Tombeau, ist Denkmal-Musik mit gegossenem Zementsockel. Bei stimmungsvollen Gedächtnisfeiern muss so etwas einfach der Hit sein.

Der Westen: Hinter der klanglichen Qualität des WDR-Chores brauchten sich [...] die Ausführenden des Konzerts am Samstag nicht zu verstecken: Der Petri-Kammerchor unter der Leitung von Gijs Burger sowie der Kamerkoor Maastricht unter Ludo Claesen zogen das Publikum schon beim einleitenden In Flanders fields von Charles Ives in ihren Bann, dessen eindringlicher Appell eine Brücke zum Programm des Vorabends schlug. Mit Fredrik Zellers neuem Werk für Cello und Orgel kam der Kompositionsauftrag von Utopie jetzt! zur Uraufführung – ein trotzig-sperriges Werk, das zwar mit Clustern und lauten, dissonant geschichteten Intervallen dem Festival-Motto „Aufschrei“ entspricht, aber nicht nur willkürlich geschrieben scheint, sondern auch allzu deutlich die provokante Haltung des Komponisten „Die Kunst ist tot, es lebe der Kommerz“ widerspiegelt. Klangerlebnis auf höchstem Niveau Genauso ablehnend wie er sich im einleitenden Komponistengespräch zeigte, war die Aufnahme beim Publikum. Ganz im Gegensatz zur deutschen Erstaufführung des effektvollen audiovisuell gestalteten Stücks Mountain top des niederländischen Komponisten Jacob ter Veldhuis. Abgerundet durch Kagel, Rihm und Messiaen ergab sich im schlicht-schön beleuchteten Kirchenraum ein Klangerlebnis auf höchstem Niveau.


2013

Het feest van Bachs Hohe Messe
Zaterdag 23 november 2013. Ludo Claesen en Kamerkoor Maastricht voerden Bachs Hohe Messe uit voor een uitverkochte zaal en een enthousiast publiek. 
Of Bach zijn Hohe Messe nu componeerde voor de inwijding van een nieuwe katholieke hofkerk in Dresden, of voor de hoog-adellijke viering van het Caeciliafeest in 1747 in Wenen, we weten het niet. Wat we wel weten is dat de Hohe Messe van Bach een van de onbetwiste hoogtepunten uit de religieuze muziek is. Dat maakt nieuwsgierig naar de interpretatie die Ludo Claesen aan dit hoogtepunt geeft.

Van Claesen weten we dat hij muzikale techniek altijd in dienst stelt van expressiviteit: woorden, melodieën, ritmiek en harmonische ontwikkelingen dienen betekenis over te brengen. In de Hohe Messe stelt Claesen het rituele karakter van de vaste katholieke misdelen tegenover de verstandelijk-emotionele betekenis van de tekst, zoals Bach in de Hohe Messe oude polyfone harmonie plaatst tegenover barokke expressiviteit. Het lukt Claesen geeft om daarmee aan de Hohe Messe een opmerkelijke eenheid mee te geven. Hij bereikt die eenheid met technische middelen: op elkaar volgende losse onderdelen hebben bij hem dezelfde ritmische beweging. Daardoor gaan de verschillende onderdelen op een natuurlijke manier in elkaar over en komt er een rust in de uitvoering die goed hoorbaar maakt hoe dit werk als één samenhangend geheel kan worden geïnterpreteerd: de intieme beleving van lijden en dood, de hoop op een beter leven, de uitbundig feestelijke glorie van God komen daardoor in deze mis tot een spirituele eenheid. Eeuwige dankbaarheid jegens God, door Bach vormgegeven als een soort perpetuum mobile in het Gratias agimus tibi, is een perfecte spiegeling van de eeuwige roep om vrede in het Dona nobis pacem dat de Hohe Messe afsluit. Met andere woorden: een uitvoering die je bijblijft.

Claesen kon voor deze uitvoering beschikken over het jonge, 'spielfreudige' barokensemble Aspetti Musicali uit Antwerpen, dat met zijn zacht glanzende strijkers, ronde houtblazers en feestelijke koperblazers en paukenist adequaat de bedoelingen van Claesen realiseerde. De basso continuo was een geraffineerd fundament voor instrumentalisten, solisten en koor. Amaryllis Dieltjens, Rob Cuppens, Laurens Wyns en Patrick Pranger leverden prachtige muzikale prestaties. Lof voor Wyns: hij was op het laatste moment als invaller bij deze uitvoering betrokken. Ook lof voor Cuppens: zijn Agnus Dei was een verstild hoogtepunt.
Kamerkoor Maastricht maakte zijn hoofdrol in deze mis waar. Transparante fuga's, expressieve dictie, subtiel reagerend in het samenspel met solisten en orkest: deze uitvoering was een feest. Daarmee heeft Kamerkoor Maastricht zijn plek op de internationale concertpodia weer een keer bewezen. 
 
Claesen en Brahms: "... greifbare Stille und Trost"
Ludo CLaesen en zijn musici brachten op 25 mei 2013 een intieme uitvoering van Brahms' eigen bewerking van zijn 'Deutsches Requiem', de zogenoemde Londense versie. Daarin verving Brahms het orkest door piano à quatre mains.
Kamerkoor Maastricht, in samenwerking met Kathedraalkoor Hasselt, bouwde vanuit de tekst aan heldere vocale lijnen en imposante harmonieën. Sopraan Els Crommen en bariton Benoit Giaux maakten indruk als solisten. Een groot compliment voor pianisten Paul Steegmans en Willie Appermont: Brahms' quatre-mains-partij is behoorlijk moeilijk, maar tijdens de hele uitvoering waren pianisten, solisten en koorzangers als één instrument in handen van dirigent Ludo Claesen die dan ook alle lof kreeg voor deze uitvoering.
 

2011

Dirk Zwart in “Tijdschrift voor Liturgie en Kerkmuziek”,

jaargang 27 nr. 4, september 2011 | De Vlaamse componist Ludo Claesen viel mij ooit op door zijn melodie bij een tekst van Jan Duin, “Wie in de schaduw Gods mag wonen”. Deze is in Tussentijds afgedrukt met de melodie van “Licht dat ons aanstoot”, maar de melodie van Claesen, opgenomen in Zingt Jubilate, past nog beter bij de tekst. Ik trof het lied aan op een cd uit de serie Door de wereld gaat een lied. Ik was benieuwd naar andere liturgische muziek van Ludo Claesen (*1956, “kapelmeester” van de kathedraal in het Belgische Hasselt, docent aan de conservatoria van Leuven en Maastricht), maar ben ook al blij dat er nu een cd verschenen is met “geestelijke koormuziek” van zijn hand: concertachtige muziek op kamerkoorniveau, op bijbel- en liedteksten, vaak in het Latijn: een Cantate Ero Cras voor koor, kamerorkest, orgel en verteller; a-capella-motetten en motetten met begeleiding van orgel of andere instrumenten.Het is lastig weer te geven in welke stijl Claesen schrijft: de Cantate Ero Cras bestaat, mede door het gebruik van enkele bekende liedmelodieën (“O kom, o kom, Immanuel”; “U zij de glorie”) uit een mengeling van gregoriaanse, romantische en moderne klanken, waarvan ik vooral de modale passages prachtig vind. Claesen vermeldt zelf als inspiratiebronnen Bach, Poulenc en Strawinsky, maar hij heeft die uiteenlopende stijlen dan wel geïntegreerd tot een “eigen” stijl die ik niet nader dan als “gematigd modern” kan karakteriseren, beeldend, sterk vanuit de tekst gedacht. Twee Franstalige a capella-werken klinken daarentegen weer klassieker en eenvoudiger. De cd besluit met een prachtige, sprankelende toonzetting van Psalm 122 voor koor, orgel en hobo, die voor mij het hoogtepunt van deze cd vormt.Claesen meets Claesen. Sacred Choral Music composed by Ludo Claesen m.m.v. Kamerkoor Maastricht, Tjeu Zeijen, (orgel). Belgi 201001. Speelduur 72:34. Verkrijgbaar via www.claesen-Immi.be.
En natuurlijk ook verkrijgbaar via info@kamerkoormaastricht.nl